သစၥာခံ

ညဉ့္အေမွာင္ ႐ုပ္လံုးအႂကြမွာ
တံခါးေခါက္သံ ခပ္ဆဆကို ၾကားတယ္။

တံခါးအဖြင့္ပါ...
ေျပးဝင္ေထြးပိုက္လို႕ တိုးလ်လ် ငို။
ႀကိဳတင္ ေျပာလွည့္ပါေတာ့လား
မထင္မွတ္ထားေတာ့ေလ။

ဦးေပါင္းထုပ္ကို ျဖည္ခ်
လဲၿပိဳက်ေနတဲ့ ဆံႏြယ္ေတြ။

အို...
ခြဲခြာျခင္းဟာ
အၿမဲလို ဦးေဆြးဆံျမည့္။ ။

အိပ္မက္႐ွင္
733 am
3 July 2011
Photo credit to www.unseenlondon.blogspot.com

စကား

ႏွလံုးသားထဲက လာတဲ့အရာ
လည္တုိင္မွာ တုန္ခါလို႕
ႏႈတ္ဖ်ားက ခြန္းဆင့္ လႊတ္ပို႕တယ္။

ျဖတ္သန္း...
သူ ျဖတ္သန္းလို႕။

ျဖတ္သန္း...
သူ ျဖတ္သန္းလို႕
တုန္ခါမႈ လိႈင္းေတြအျဖစ္။

အဲဒီ့ "နား"
အတြင္းသား
ပါးပါးေလးမွာ လာ႐ိုက္ခတ္
ႏွလံုးသားတြင္း အထိ
သက္ေရာက္ဆက္သြယ္။ ။

အိပ္မက္႐ွင္
701 pm
25/6/2011
image credit to www.t0.gstatic.com

ဆပ္ျပာပူေဖာင္း

က်ဳပ္က
ရည္မွန္းခ်က္ ႀကီးတဲ့ေကာင္။

က်ဳပ္ ငယ္ငယ္က
စစ္ဗိုလ္ လုပ္မယ္၊ ဆရာဝန္လုပ္မယ္၊
အင္ဂ်င္နီယာ လုပ္မယ္၊ ပါေမာကၡ လုပ္မယ္၊
ဝန္ႀကီးခ်ဳပ္ လုပ္မယ္၊ သမၼတ လုပ္မယ္။

က်ဳပ္ ငယ္ငယ္က
စၾကဝေတးမင္းအထိ စိတ္ကူးယဥ္တယ္။

အခုေတာ့။

ညီေလး
က်ဳပ္ကို “ေ႐ႊျပည္စိုး” တစ္ပြဲေပးကြာ။ ။

အိပ္မက္႐ွင္

255 am

2/6/2011

အလံုးစံုေသာ ႏုညံ့သိမ္ေမြ႕မႈသည္ ထိုႏွလံုးသား၌ တည္၏

 
ဝါဆိုင္ဂြမ္းေလး၏ ေပါ့ပါးမႈတြင္
သူ႕ ဝိညာဥ္ ႐ွိေနပါေစ…
ဝင္သက္ႏွင့္ ထြက္သက္အၾကားက ကြာဟမႈကို
ထုပ္ပိုး သဲ့ယူလွည့္ပါေတာ့
မာနမ်ားကို မင္နီတား ထားသူသာ ေသဆံုးသင့္ပါ၏။

အႀကိမ္ႀကိမ္၊ အဖန္ဖန္႐ြာသြန္းျခင္းသည္ပင္
အဆက္မျပတ္ စီးဆင္းျခင္း၏ တရားခံ ျဖစ္သည္…
သို႕တည္းမဟုတ္…
"အေျဖမ႐ွိျခင္း" က်ားေသကို မႏၱန္စုတ္ကာ ငါ အသက္သြင္းခဲ့သည္။

ၾကယ္ေၾကြပါ၏။

သင့္ဆုေတာင္း၌
ေမွ်ာ္လင့္ရာကမ္းပါးတြင္ တိုက္စားသယ္ေဆာင္ျခင္းခံရသူ သစ္ပင္သည္
ငါသာလွ်င္ ျဖစ္ပါေစေတာ့။ ။

အိပ္မက္႐ွင္

3:20 am

17/4/2011

ရင္ထဲက ကဗ်ာဆရာ

ဆိုၾကပါစို႕
ေျမာက္အရပ္သာ ကဗ်ာျဖစ္ခဲ့ရင္
သူဟာ သံလိုက္အိမ္ေျမွာင္။

ဆိုၾကပါစို႕
ပင္လယ္သာ ကဗ်ာျဖစ္ခဲ့ရင္
သူဟာ အနားသတ္ ကမ္းစပ္။

ဆိုၾကပါစို႕
ပန္းပြင့္ေတြသာ ကဗ်ာျဖစ္ခဲ့ရင္
သူဟာ ဥယ်ာဉ္ မွဴး။

ဆိုၾကပါစို႕
သစ္ပင္ေတြသာ ကဗ်ာျဖစ္ခဲ့ရင္
သူဟာ ေရေသာက္ျမစ္။

ဆိုၾကပါစို႕
ႏွလံုးသားသာ ကဗ်ာျဖစ္ခဲ့ရင္
သူဟာ ႏွလံုးေသြး။

ဆိုၾကပါစို႕ေလ
အရာရာဟာ ကဗ်ာျဖစ္ခဲ့ရင္
သူဟာ…
ဒီရင္ထဲက ကဗ်ာဆရာပါပဲ။ ။

အိပ္မက္႐ွင္
11:49
12/5/2011